ای کاش بشنوم سحری دست فرشچیان
بعد از حسین برای حسن میزند ضریح
قصد این بار من از شعر که آقا بوده
قسمت انگار کمی روضه زهرا بوده
زهر در تن نه که از غم جگرش می سوزد
یاد مادر که بیفتد به سرش می سوزد
غرق آتش در و پروانه پرش می سوزد
از همان روز حسن با پدرش می سوزد
کودکی بود ولی رنج پدر پیرش کرد
غم مادر دگر از زندگی اش سیرش کرد
نه فقط زخم زبان از همه مردم بوده
زهر در بین غم وغربت او کم بوده
قاتلش آتش و آن خانه و هیزم بوده
دست سنگین همان کافر دوم بوده
السلام علیک یا مظلوم ....
*درباره عکس توضیح نمیدم ، هر کی فهمید چیه بی صدا با من گریه کنه
