گر زینب نبود

کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود
چهره سرخ حقیقت بعد از آن طوفان رنگ

پشت ابری از ریا می ماند اگر زینب نبود
چشــمه فریاد مظلومیت لب تشـــنگان

در کویر تفته جا می ماند اگر زینب نبود
زخم زخمی ترین فریاد در چنگ سکوت

دست پدر....

امروز دست پدری با افتخار بالا رفت

و چندی دیگر دست پسرش از بدن جدا

این دستها چه کارهایی که نمیکنن، ما با این دستها خاطره داریم !!!

صداقت بیسوادها....

صداقت اون بیسوادی که وقتی ازش پرسیدن عشق چند حرفه؟
گفت چهار حرفه !
همه بهش خندیدن اما زیر لب زمزمه میکرد:
حسین حسین حسین ...

بس کن رباب...

دلم هوای روضه علی اصغر کرد...

بس کن رباب...
ز گریه حال تو بهتر نمیشود...
این گریه ها برای تو اصغر نمیشود...

جگرت سوخت

از آن زمان که شنیدم ز تشنگی جگرت سوخت
من آب ِ ســرد ِ گــوارا بـدون ِ غــم نــچـشـیـدم

غوغا در کربلا

وقتی عطش در کربلا غوغا به پا کرد
سقّا نگاهی شرمگین بر خیمه ها کرد


برداشت مشکی را که لبریز از وفا بود
مشکی که خود از تشنگان کربلا بود


شاهین عشق آماده پرواز می شد
لبهای مشک از شوق دریا باز می شد

یعقوب

یعقوب ندید که یوسف را در چاه می اندازند، فقط لباس خونیش را دید.
و پس از نابینایی، دیگر آن را هم ندید.
می دانست زنده است، فقط دلتنگ بود.
ندید که در بازار می فروشندش..
ندید کسی سنگ بزند...
یا با خیزران...
زینب اما دید...
آنهایی را که یعقوب، حتی نشنیده بود..

مقتل...

اینبار بی مقدمه از سر شروع کرد
این روضه خوان پیر از آخر شروع کرد
مقتل گشوده شد همه دیدند روضه را
از جای بوسه های پیمبر شروع کرد
از تل دوید مرثیه قتلگاه را
از لابلای نیزه و خنجر شروع کرد

روز دهم...

گاهی شبیه روز دهم سرخ میشوم
بر لحظه به نی شدنت گریه میکنم

جانم فدای ناله وا غربتایتان
شرمنده ام که زنده ام از روضه هایتان

یا جسیــــــــــــــــــــــــــــــن

چای ریز

عالم بدون تو از صفــــــــر کمتــــــــر استـــــ
یک چای ریز روضه ی تو از شاه برتر استــــــ
یا حسیـــــــــــــــــن (ع)