- ۱ نظر
- ۲۱ آذر ۹۳ ، ۱۹:۱۷
گریه زبان مادری نوکران توست
احساس میکنم همه با هم برادریم...
ممنون لطف مادر این خانواده ایم...
برود هرکه دلش خواست شکایت بکند
شهر بایــد به من هیئتــی عـادت بکند...
با احتیاط لاله ی ما را پیاده کن
عباس جان، سه ساله ی ما را پیاده کن
با احتیاط بار حرم را زمین گذار
زانو بزن وقار حرم را زمین گذار
با احتیاط تا که نیفتد ستاره ای
می ترسم آنکه گیر کند گوشواره ای
توهستی و اهالی این خیمه راحت اند
در زیر سایه ات همه در استراحت اند