همت

دور دستان را به احسان یاد کردن همت است
ورنه هر نخلی، به پای خود ثمر می افکند.

«صائب تبریزی»

آرام آرام

دلتنگی چیز عجیبیست ؛ آدم را آرام آرام ، نا آرام می کند !

نقطه تاریک

هر چند دلم نقطه‌ای از تاریکی است
بین من و تو پاره خط باریکی است

در هندسه‌ی عشق مثلث شده‌ایم
من، تو «و خدایی که در این نزدیکی است»

طالب دیدار

حاجی شدنم پیشکشت مشهدی ام کن..
من طالب دیدار شما زود به زودم...

کبوترانه

مـا را کبــوتـــرانه وفـادار کـرده استــــــ...

نا امید

ناامید از همه اینجا به پناه آمده است
عاشقی کنج حرم تکیه به دیوار زده ست

نقش اشکش شده آن گنبد رویایی باز
زیر لب آتش غم بر تن اذکار زده ست

خادم

یکی از اهل ِ کربلا می گفت :

خوش به حالت امام رضا داری....

پی نوشت:

تقدیم به خادمان با صفایش...

کنج دامان

دست اگر باشد دخیل کنج دامان بهتر است
از نماز شب توسل بر کریمان بهتر است

حرف ما آن است که آهوی نیشابور گفت
گاه مدیونت شدن از دادن جان بهتر است

سایه ای که بر سرم افتاد،عزت پخش کرد
سایه ی گلدسته از تاج سلیمان بهتر است

دست بر سفره نبردم تا خودت تعارف کنی
تعارف اهل کرم از خوردن نان بهتر است

صبح محشر هرکسی دنبال یاری می دود
یار ما باشد اگر شاه خراسان،بهتر است

آزاد

مرغ نگاه بسوی حرم آزاد می شود
آنگاه تمامی وجود من آرام می شود
این دیده از ازل عاشق روی ماه توست
مخروبه ایست که با نور تو آباد می شود

قم .... مشهد

شاعری در قطارقم-مشهد
چای می خوردو زیرلب می گفت
شک ندارم که زندگی یعنی
طعم سوهان و زعفران بانو...