مهربانترین آقا

آمدم مهربان ترین آقا
باز هم خورده ام زمین آقا
آمدم تا ز خاک برداری
آبروی مرا همین آقا
کارد بر استخوان رسیده شده
روزگار مرا ببین اقا
*
بی شما ما کجای دنیاییم
بی تو آقا چقدر تنهاییم

دل نخروبه

مرغ نگاه بسوی حرم آزاد می شود
آنگاه تمامی وجود من آرام می شود
این دیده از ازل عاشق روی ماه توست
مخروبه ایست که با نور تو آباد می شود

امام رئوف

دوباره ضامن من می شوی امام رئوف...
عجیب در سفر کربلای خود گیرم