ناله های زینب کبری

دلم به وسعت یک اربعین پر از غم شد
دوباره کرب و بلا خیمه گاه ماتم شد

زِ ناله های غم انگیز زینب کبری
دوباره چشم فلک توتیای شبنم شد

اهل تسنن

ای اهل تسنن من دلی پر دارم
من ربط به گرد و خاک چادر دارم

وحدت به روی چشم ولی من شخصا
از دشمن مرتـــضی تنفر دارم

ضرب سیلی

ضرب سیلی دیده ای را تار کرد/

مجتبی با زهر آن افطار کرد /

با غلاف تیغ بازویی شکست/

شمر، روی سینه ی مولا نشست /

روی مه را، جوهر نیلی زدند/

دختری در کربلا سیلی زدند /

درب بیت وحی را افروختند/

خیمه ی اهل حرم را سوختند /

میخ در پهلوی محسن را درید/

تیر شد بر حنجر اصغر رسید/

فاطمه یعنی زدن در کوچه ها /

مادری را پیش چشم بچه ها

......................یا مادر

سجده

در سجده هنوز با تـ♥ــو سرسنگین ایم

دلبسته ی این زندگی رنگین ایم

دیوار وضوخانه پُر از آیینه است

این است که در نماز هم خودبین ایم

"میلاد عرفان پور"

فتنه اهل مدینه

ای اهل مدینه فتنه بنیان مکنید
بر آل علی این همه عصیان مکنید

گر لاله نریزید به تابوت حسن
شرمی ز رسول ،تیر باران نکنید

امام رئوف

دوباره ضامن من می شوی امام رئوف...
عجیب در سفر کربلای خود گیرم

ویرانه ی عمر

دانی که چرا جغد به ویرانه نشیند به همه عـُـمر ؟
خاکم به دهن باد که آن جای یتیمان حسین است .

دانی که چرا کوفی و شامی شده بد نام ؟
خائن به حریم و هدف و راه حسین است

مرا عهدیست با جانان

مرا عـهـدیـسـت با جـانـان که تا جان در بدن دارم
هـواداران کـویـش را چـو جـان خـویـشـتــن دارم

نابرده رنج

از کودکی به گردن ما شال ماتم است
نابرده رنج ، گنج به ما داده ای " حسین"!

سخنی با شاعران

امشب هوای باغ نگاهم بهاری است
واژه به واژه کار دلم بیقراری است

باران و رود و چشمه و دریا قلم شدند
برگ درخت و بال ملک دفترم شدند

بیتابم امشب و تب شعری گرفته ام
با جمع شاعران شب شعری گرفته ام