نا امید

ناامید از همه اینجا به پناه آمده است
عاشقی کنج حرم تکیه به دیوار زده ست

نقش اشکش شده آن گنبد رویایی باز
زیر لب آتش غم بر تن اذکار زده ست

سنگ قبر

باید نوشت روی ضـریـح جدیدتان //
یک سنگ قبر هم که ندارد حـسـن، حـسـیـن

مادر

اندازه تمام نفس های خسته ات
مادر به ما نفس بده تا نوکری کنیم

سفر کرب بلا

قسمتم نیست اگر یک سفر کرب و بلا
تو بگو:"نه" که همین نیز شنیدن دارد

نوشتن از فدک

تا به کاغذ می نویسم از فدک
می شود هم قافیه با آن کتک
با تو گویم حرفهای عاشـــقی
قصه ای از باغ زرد رازقـی

نسترن با یاس صـورت لاله ای
مرتضا با یارهجــده ساله ای
یاس از جور خزان افسرده بود
برگهایش رنگ نیلی خورده بود


نسترن با غنچه های باغ یاس
خسته وافسرده بودازداغ یاس
گفت احمد آه مظلومان دعاست
اشک مظلومان شفاعین دواست

خدا خدا

برای بارش باران"خدا... خدا..." کافی ست
برای عشق و جنون شهر کربلا کافی ست

برای بی خردان زرق و برق این عالم...
غبـار چـادر زیــنـب بــرای مـا کـافی سـت

خیمه بی عمود

آن خیمه‌ی بی عمود را برپا کرد
یادی ز لب سوخته‌ی سقا کرد

در علقمه رفته ست سکینه از هوش
انگار ضریح ماه را پیدا کرد

انگشت اشاره

همه گویند به انگشت اشاره
مگر این عاشقِ بیچارهِ دلدادهِ دلسوخته
ارباب ندارد !!!!!!!

قبر مادر

بـر سـرِ قـبرِ مـادرِ عبّـاس
روضـه ی علقمـه نمی خوانی
درب هـا بسته است ، ای زائـر
پشتِ یـک در غریب می مانی
چـار قبـرِ غـریب آن گوشه
منـظرِ ایـن نگـاهِ بـارانی
آن طرف گنبدی رفیع و بلند
این طرف قبرها پُر از خاکند
تشنـه ام تشنـه آب ای مردم
یـک پیـاله شـراب ای مردم
پُرسشی ساده دارم از این شهر
می دهیـدم جواب ای مردم ؟
حـرم و گنبـدِ بقیع پس کو ؟
وَ چـرا شد خراب ای مردم ؟
نـاسـزا بـه علـی و آلِ علی
شد در این شهر باب ای مردم
آهِ دل تا به آسمان برخواست
حیدر اینجا هنوز هم تنهاست

تزسم تو بیایی

اینجـــا ابتدای آخرین زمستان ِ بی توست
صـــدای مرا از عمق ِ فاجعه میشنوی
قبل از آمدن بهــــار
یا می آیی
یا می روم....

پی نوشت:
ترسم تو بیآییی و من آن روز نباشم ...