مرا عهدیست با جانان

مرا عـهـدیـسـت با جـانـان که تا جان در بدن دارم
هـواداران کـویـش را چـو جـان خـویـشـتــن دارم

نابرده رنج

از کودکی به گردن ما شال ماتم است
نابرده رنج ، گنج به ما داده ای " حسین"!

سخنی با شاعران

امشب هوای باغ نگاهم بهاری است
واژه به واژه کار دلم بیقراری است

باران و رود و چشمه و دریا قلم شدند
برگ درخت و بال ملک دفترم شدند

بیتابم امشب و تب شعری گرفته ام
با جمع شاعران شب شعری گرفته ام

تک بیتی ها

دیگر رقیه فهمید بابا دو بخش دارد
بخشی به روی نیزه بخشی به خاک صحرا

***
حضرت رقیه خاتون سلام الله علیها
می فروشم گوشوارم را اگر پیدا شود
در عوض انگشتری زیبا برایت میخرم

کربلائی

آن روز که از خود گذشتی ،
عازم کربلایی ،
و آن روز که به خود رسیدی ،
زائر کربلا...

یلدا

همچون الف رسید ولی مثل دال، رفت
در مجلسی که بود برایش محال، رفت
باور کنید که شب یلدا بلند نیست
اندازه ی شبی که رقیه (س) ز حال رفت

لاله می گوید ....

لاله مى گوید: ...حسین ...
آلاله مى گوید: ...حسین ...

درخرابه دخترى با ناله مى گوید: ...ح س ى ن...

زخم جگر

نمک طعنه به زخم جگرم نگذارید
به زمین خوردم اگر، پا به پرم نگذارید

چقدر سنگ به لب هاى کبودش زده اید!
گریه ام را به حساب پدرم نگذارید

یادتان رفت مگر تشنه بریدید سرش!؟
کاسه ى آب دگر دور و برم نگذارید

نان خشک صدقه پیشکش سفره یتان
آنقدر یه سره منت به سرم نگذارید

عمر این عمه ى دل خسته به مویى بند است
به تماشا سر کوى و گذرم نگذارید

ازدحام سر بازار برایش کافیست
کوچه ها، سر به سر همسفرم نگذارید

مهمان سیلی خورده

اینجا محیط سوز و اشک و آه و ناله است
اینجا زیارتگاه زهراى سه ساله است
اینجا دمشقى ها گلى پژمرده دارند
در زیر گل ،میهمان سیلى خورده دارند

لَعَنَ الله یَزیداً وَ عَلی آلِ یَزیدْ

داستان پسر هند مگر نشنیدی
که از او بر سر اولاد پیمبر چه رسید

پدر او لب و دندان پیمبر بشکست
مادر او جگر عَمّ پیمبر بمکید

خود به ناحق، حق داماد پیمبر بگرفت
پسر او سر فرزند پیمبر بِبُرید

بر چنین قوم چرا لعنت و نفرین نکنیم
لَعَنَ الله یَزیداً وَ عَلی آلِ یَزیدْ