انگشت اشاره

همه گویند به انگشت اشاره
مگر این عاشقِ بیچارهِ دلدادهِ دلسوخته
ارباب ندارد !!!!!!!

قبر مادر

بـر سـرِ قـبرِ مـادرِ عبّـاس
روضـه ی علقمـه نمی خوانی
درب هـا بسته است ، ای زائـر
پشتِ یـک در غریب می مانی
چـار قبـرِ غـریب آن گوشه
منـظرِ ایـن نگـاهِ بـارانی
آن طرف گنبدی رفیع و بلند
این طرف قبرها پُر از خاکند
تشنـه ام تشنـه آب ای مردم
یـک پیـاله شـراب ای مردم
پُرسشی ساده دارم از این شهر
می دهیـدم جواب ای مردم ؟
حـرم و گنبـدِ بقیع پس کو ؟
وَ چـرا شد خراب ای مردم ؟
نـاسـزا بـه علـی و آلِ علی
شد در این شهر باب ای مردم
آهِ دل تا به آسمان برخواست
حیدر اینجا هنوز هم تنهاست

تزسم تو بیایی

اینجـــا ابتدای آخرین زمستان ِ بی توست
صـــدای مرا از عمق ِ فاجعه میشنوی
قبل از آمدن بهــــار
یا می آیی
یا می روم....

پی نوشت:
ترسم تو بیآییی و من آن روز نباشم ...

ذوالفقار

هرتـیـر کـه بـر مشک و تـنـت می کـارنـد
از کـیـنـه ی ذوالـفـقـار حـیـدر دارنـد

لبـهای مـن امشب هـوس دست تـو کرد
دستان بریده ی تـو مهـمان دارنـد

خادم

یکی از اهل ِ کربلا می گفت :

خوش به حالت امام رضا داری....

پی نوشت:

تقدیم به خادمان با صفایش...

نرخ نان

وقتی با نام و یاد شما آب میخوریم
انگار به جای آب می ناب میخوریم
مردم به نرخ روز اگر میخورند نان
ما نان به نرخ حضرت ارباب میخوریم

مشک

تو مشکتو تو آب زدی...
موجهای دریا شد آروم...
تا رو به ساحل اومدی...
بغضی نشست توی گلوم...
همون دم بود غربت دنیا شد نصیبم...
رو لب گل کرد ناله های امن یجیبم...
بلند شو بنگر که شمشیرارو کشیدن...
آخه می دونن بدون تو من غریبم...
اباالفضل...اباالفضل....اباالفضل....اباالفضل...

بغض

من چیز زیادی یادم نمی آید
جز اینکه
در سال بلند بغض
و روز کوتاه لبخند
مدد گرفتن از بزرگی نام شما را به من آموختند؛
مادرم با عمق عاشقانه چشم هایش
و پدرم با گره های صبر پیشانی اش ...
"السلام علیک یا ابا عبدالله"

پر

نه پرنده ام ، نه فرشته
دلم،
برای تو تنگ شده است پسر فاطمه!
پی نوشت:


کبوتر پر ، قناری پر ، کلاغ ِ بی‌قراری پر
به صحن ِ آسمانت وصله‌ای ناجور می‌آید ...

سامراییت

خوشا به حال کسی که هواییت باشد
گدای روز وشب سامراییت باشد


شنید هرکه حدیث تو از پس پرده
همیشه مست کلام خداییت باشد